DLA KOGO?

​

Terapia integracji sensorycznej przeznaczona jest dla dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym, które przejawiają zaburzenia w procesie przetwarzania i integrowania bodźców pochodzących z różnych narządów zmysłów.

 

Dzieci z zaburzoną integracją sensoryczną mogą charakteryzować się opóźnieniami w rozwoju zdolności ruchowych (mała i duża motoryka), zbyt wysokim lub zbyt niskim poziomem aktywności a także zbyt małą wrażliwością lub nadwrażliwością na dotyk, ruch, bodźce wzrokowe i słuchowe a także słabą organizacją i planowaniem swoich działań. Do objawów tych zaburzeń zaliczyć można problemy z przyswajaniem wiedzy i słabą koncentracją, opóźnienia w rozwoju mowy lub zdolności językowych.

 

POTENCJALNE OZNAKI ZABURZEŃ INTEGRACJI SENSORYCZNEJ

 

KŁOPOTY Z DOBRĄ ORGANIZACJĄ

Dziecko nie potrafi utrzymać porządku na biurku, w szafce lub sypialni, ma trudności z planowaniem i przygotowywaniem potrzebnych przedmiotów i materiałów, łatwo ulega rozproszeniu i potrzebuje pomocy, aby doprowadzić daną czynność do końca.

 

KŁOPOTY Z ZACHOWANIEM

Dziecko może nie słuchać opiekunów, uciekać, chować się przed dorosłymi, reagować agresją lub „zamykać się” przed światem, łatwo wpadać we frustrację, czuć się przytłoczone odbieranymi bodźcami, nie tolerować zachowań innych osób, prezentować zbyt niski lub zbyt wysoki poziom aktywności, unikać bliskości fizycznej, mieć kłopoty z perseweracją (powtarzanie tych samych zachowań).

 

PROBLEMY Z KOORDYNACJĄ

Dziecko ma kłopoty ze swobodnym poruszaniem (dotyczy to zarówno małej, jak i dużej motoryki). Często miewa zaburzenia równowagi.

 

ZBYT MAŁA WRAŻLIWOŚĆ NA DOTYK, RUCH, BODŹCE WZROKOWE I SŁUCHOWE

Dziecko może skakać, tarzać się po podłodze, zderzać z przedmiotami, uderzać innych, taranować kolegów i dorosłych, przewracać się, kręcić jak bąk, potrząsać różnymi częściami ciała i ogólnie za wszelką cenę szukać stymulacji zmysłowej. Taki malec często od razu stara się zastąpić przerwane doświadczenie zmysłowe innym, równie intensywnym (np. po zaprzestaniu na prośbę opiekuna wjeżdżania rowerkiem w ścianę malec natychmiast zaczyna zderzać się z innymi przedmiotami lub osobami).

 

NADWRAŻLIWOŚĆ NA DOTYK, RUCH, BODŹCE WZROKOWE I SŁUCHOWE

Dziecko czuje się przytłoczone przez różne kolory, zapachy, dźwięki i dotknięcia innych osób (zwłaszcza nieoczekiwane lub bardzo delikatne). Na takie bodźce może reagować zakrywaniem oczu lub uszu, zatykaniem nosa, krztuszeniem się, wymiotami, krzykiem, zastyganiem bez ruchu lub odmową uczestnictwa w niektórych zajęciach czy zabawach. Malec może się także wzdragać przed kąpielą, myciem zębów, czesaniem włosów i innymi tego typu czynnościami.

 

OPÓŹNIENIA W ROZWOJU MOWY LUB ZDOLNOŚCI JĘZYKOWYCH

Opóźnienia mogą się pojawić w wielu sferach takich jak: język bierny, czynny, pragmatyka, artykulacja, płynność, głos oraz sprawność mięśni jamy ustnej.

 

OPÓŹNIENIA W ROZWOJU ZDOLNOŚCI RUCHOWYCH

Opóźnienia lub upośledzenia mogą się pojawić w zakresie rozwoju siły i elastyczności mięśni, swobody ruchów, małej motoryki, koordynacji wzrokowo-ruchowej, percepcji wzrokowej itp.

 

DZIECKO W WIEKU PRZEDSZKOLNYM – MOŻLIWE OBJAWY:

Nadmiernie się denerwuje i niepokoi.

Ma wysoką/niską tolerancję na ból.

Brak nawyków dotyczących snu.

Przeszkadzają mu niektóre ubrania, metki, dotyk niektórych powierzchni.

Jest wybredne podczas posiłków.

Może być bardzo wrażliwe lub ignorować na hałas w swoim otoczeniu.

Silnie pożąda lub nie może znieść niektórych czynności.

Ślini się.

Żuje ubrania, kocyk, zabawki.

Jest niezdarne manualnie.

Ma kłopoty z równowagą i koordynacją.

Żadna z rąk nie jest u niego dominująca.

Ma niewłaściwą posturę.

 

DZIECKO W WIEKU SZKOLNYM – MOŻLIWE OBJAWY:

Jest nadmiernie lub niedostatecznie wrażliwe na ból/temperaturę.

Przez większość czasu krzyczy lub szepcze.

Niektóre dźwięki bardzo mu przeszkadzają.

Może mieć kłopoty z trzymaniem rąk przy sobie.

Wciąż dotyka innych uczniów lub różnych przedmiotów.

Nie potrafi skupić na czymś wzroku ani uwagi.

Łatwo ześlizguje się z krzesła.

Nie może znieść widoku, zapachu lub smaku niektórych potraw.

Pod wpływem dotyku niektórych powierzchni robi mu się niedobrze lub się krztusi.

Jest niezdarne (potyka się, wpada na coś).

Problemy w kontaktach towarzyskich stają się bardziej widoczne.

Jest impulsywne.

Potrzebuje pomocy i nadzoru osób dorosłych w wielu sferach (organizacja czasu, kontakty międzyludzkie, nauka).

 

 JAK PROWADZONA JEST TERAPIA?

 

Terapia integracji sensorycznej to terapia prowadzona indywidualnie / jedno dziecko jeden terapeuta / w specjalnie dostosowanej do tego sali terapeutycznej z użyciem specjalnych przyrządów i pomocy. Podczas terapii dziecka rodzice maja prawo być obserwatorami lub uczestnikami jeśli chce tego terapeuta i rodzic.

 

DIAGNOZA

​

Terapia Integracji Sensorycznej może być prowadzona wyłącznie przez certyfikowanego terapeutę, a jej podstawą jest diagnoza. Proces diagnostyczny odbywa się na 3 (czasem 4) spotkaniach w zależności od współpracy z dzieckiem.

​

Diagnoza procesów integracji sensorycznej składa się z kilku części:
1. Wywiad z rodzicami.
2. Kwestionariusze.
3. Próby kliniczne.
4. TESTY Południowo – Kalifornijskie (wykonuje się je u dziecka od4 roku życia).
5. Podsumowanie diagnozy – wnioski i zalecenia.

 

CO TO JEST INTEGRACJA SENSORYCZNA?

 

Integracja sensoryczna, to proces organizujący docierające do mózgu informacje płynące z ciała i środowiska. Oznacza to, że mózg, otrzymując informacje ze wszystkich zmysłów (wzrok, słuch, równowaga, dotyk, czucie ruchu-kinestezja) dokonuje ich rozpoznania, segregowania i interpretacji oraz integruje je z wcześniejszymi doświadczeniami. Na tej podstawie mózg tworzy odpowiednią do sytuacji reakcję nazywaną adaptacyjną. Jest to adekwatne i efektywne reagowanie na wymogi otoczenia. Może to być odpowiedź zarówno ruchowa, jak i myślowa.

 

Integracja sensoryczna rozpoczyna się już w okresie płodowym i rozwija się najintensywniej do około 7 roku życia. Dosyć często jednak występują u dzieci trudności w tej sferze na poziomie percepcji i koordynacji bodźców oraz zmian organizacji układu nerwowego. Nierozwinięcie określonych umiejętności w kolejnych stadiach rozwoju powoduje powstawanie trudności w nauce szkolnej i zachowaniu dziecka. Bywa ono nadwrażliwe na pewne bodźce, nie radzi sobie z nauką niektórych czynności, jest chwiejne emocjonalnie. Wielu umiejętności (np. wiązania sznurowadeł czy pisania) uczy się przy pomocy tzw. zdolności rozproszonych, co wiąże się z bardzo dużym wysiłkiem. Nie są one dla niego czymś naturalnym. Można powiedzieć, że czuje się źle we własnym ciele i doświadcza trudności w radzeniu sobie z informacjami, które docierają do niego ze wszystkich zmysłów. Terapeuta pomaga dziecku porządkować bodźce sensoryczne, modyfikuje zadania tak, aby możliwa była nauka nowych umiejętności, odpowiednio dozuje bodźce, aby utrzymać właściwy stopień pobudzenia. Systematycznie prowadzona terapia pomaga znacząco usprawnić pracę układu nerwowego dziecka poprzez umiejętność samoregulacji, która pozwala mu na planowe działanie w relacji z innymi.

​

​

CZY Z ZABURZEŃ INTEGRACJI SENSORYCZNEJ SIĘ WYRASTA?

​

Czasem spotykamy się z błędnym przekonaniem, że z zaburzeń integracji sensorycznej po prostu się wyrasta. Z tego powodu wielu rodziców bagatelizuje problem i nie zgłasza się z dzieckiem do terapeuty. Z zaburzeń integracji się nie wyrasta. Dziecko może nauczyć się z żyć z trudnościami, jednakże wymaga to od niego niewspółmiernego wysiłku. Dlatego wszelkie trudności w przetwarzaniu bodźców należy skonsultować ze specjalistą, by w porę pomóc dziecku i wesprzeć jego rozwój.

 

W walce z tego rodzaju problemami pomogą zajęcia z integracji sensorycznej, mające na celu poprawę odbioru i przetwarzania sygnałów z narządów zmysłów. Mogą Państwo skorzystać z tej metody w naszej poradni w warszawskim Mokotowie.

​

​